چند حدیث در باره ی مسجد

دسته بندی : <-CategoryName->

مسجد ، مكاني است براي انجام عبادت خداوند. اگر چه بسيار كوچك باشد.

رسول اكرم (ص) : " در تورات نوشته شده كه خانه ي من بر روي زمين مساجد است. خوش به حال كسي كه در منزلش تطهير كند و سپس براي زيارتم وارد خانه ي من شود. صاحبخانه اكرام كند ميهمان را. (بحارالانوار جلد 83 صفحه 383)

امام صادق (ع) : " هر كس براي عبادت خدا وارد مسجد شود ، خداوند او را از زايران خود قرار مي دهد. پس بسيار به مسجد برويد تا بيش تر زاير خدا شويد. (بحارالانوار جلد 83 صفحه 384)

ساخت مساجد

امام صادق (ع) : " هر كس مسجدي بسازد ، خداوند براي او خانه اي در بهشت مي سازد. (وسايل الشيعه جلد 86 صفحه 485)

امام صادق (ع) : " امام علي (ع) در خانه اش اتاقي به شكل مسجد ساخته بود كه بسيار بزرگ نبود.(بحارالانوار جلد 76 صفحه 161)

ثواب نماز خواندن در مسجد الحرام و مسجد النبي

پيامبر اكرم (ص) به ابوذر غفاري فرمود : " نماز خواندن در مسجدم صدهزار نماز ثواب دارد و نماز خواندن در مسجدالحرام نيز معادل صدهزار نماز در غير مساجد است.

ادامه مطلب ... نویسنده: مرتضی عامری خواه | یک شنبه 28 اسفند 1390

- 15:24

داستانهای کوتاه و شیرین از پیامبر

دسته بندی : <-CategoryName->

داستانهای کوتاه و زیبا از پیامبر اکرم ( ص )

سیمای محمد(ص)

موی سرش از نرمه گوش پائین تر نمی آمد و اگر بلندتر می شد، میان موها را می شکافت به طرفین. پیشانی بلندی داشت و ابروان کمانی. دندانهایی صاف، سفید و زیبا. بینی باریک و کشیده. هرگاه پهلوی چراغ می نشست، نور چراغ رخت برمی بست.
مسرور که می شد، چشم بر هم می نهاد و آرام آرام لبخند روی لبهایش جاری می شد. ملیح می شد، پیامبر. گاهی وقتها هم دانه های سفید تگرگ، میان آن صورت رویایی و دلنشین می نشستند و دلبری اش را صدچندان می کردند. با اینکه نوجوانی بیش نبود، اما هرگز بلند نمی خندید؛ محمد.

به عدد رگ‌های بدن

با دست خود دام ها را می بست و شیر می دوشید؛ خودش. همیشه خود افسار شترش را می گرفت. نعلین و جامه اش را خود، پینه می کرد. زیراندازش حصیر بود و بالشش لیف خرما. نان جو می خورد و خرما. هرگز سه روز متوالی نان گندم نخورد. روزه را با خرما و اگر نبود با آب افطار می کرد. اغلب یک روز در میان روزه می گرفت. از مجلسی برنمی خاست، مگر اینکه 25 بار در آنجا استغفار می کرد. اغلب رو به قبله می نشست. هر روز سیصد و شصت مرتبه به عدد رگهای بدن، می گفت:«الحمدلله رب العالمین، کثیرا علی کل حال.»

هدیه را می پذیرفت، حتی اگر جرعه ای شیر می‌بود. انگشتر نقره در دست راست می کرد و لباس سفید می پوشید و خربزه و انگور را بسیار دوست می داشت.

تو اینجا چه کار می کنی؟

«- کسی حق ندارد به قرآن محمد گوش کند. اینها سحر است، جادوست. مراقب باشید. نگذارید فرزندانتان به محمد گوش فرا دهند.»
...
در تاریکی شب کنار کعبه ایستاده بودند و به صدای محمد که داشت قرآن می خواند، گوش می کردند... اصلا متوجه روشن شدن هوا نشدند. با طلوع خورشید، چهره های همدیگر را دیدند و...

   - تو اینجا چکار می کنی؟
   - خودت برای چه از دیشب تا حالا اینجا ایستاده ای؟
   - هر دوی شما حماقت کرده اید؟ نمی گویید...
   - پس شما چی؟
   - من می خواستم بدانم اینکه ادعای پیامبری می کند، چه چیزی در چنته دارد. همین!
   - ولی انصافاً صدای زیبایی دارد.
   - خجالت بکشید، سحرتان کرده. برای شما زشت است!
   - یک‌بار که عیبی ندارد، قول بدهیم دیگر اینطرف ها پیدایمان نشود، آخر ما ...
   - بله اگر مردم ما را اینجا ببینند، روزگارمان سیاه می شود.
   - بهتر است زودتر برویم. آفتاب کاملا همه جا را روشن کرده است.

فردا صبح دوباره همدیگر را دیدند و باز بگومگو شروع شد. ابوجهل و ابوسفیان و اخنس ابن شریق! آمده بودند قرآن محمد را بشنوند!

ادامه مطلب ... نویسنده: مرتضی عامری خواه | دو شنبه 8 اسفند 1390

- 14:48

داستانهایی در مورد امام خمینی (ره)

دسته بندی : <-CategoryName->

سی داستان کوتاه درباره امام خمینی(ره)

به گزارش جهان سید محمد جواد میری در پایگاه اطلاع رسانی جنبش عدالت خواه دانشجویی نوشت: تقدیم به بچه‌هایی که او را ندیده‌اند…

۱- هشت نُه سالش که بود، بهترین پرش را داشت. توی مسابقه‌ی دو هم همیشه اول بود. از بازیگوشی‌هاش، دو سه تا شکستگی توی دست و پا یادگاری داشت و ده دوازده تا توی سر و پیشانی.

×××

۲- با داداش خوشنویسی کار می‌کرد.
*
آن قدر خطشان شبیه هم شده بود که وقتی نصف کاغذ را روح‌الله می‌نوشت و نصفی را مرتضی، هیچ‌کس نمی‌فهمید این، دو تا خط است

۳- دراویش آمده بودند توی حجره‌های فیضیه‌ و جا خوش کرده بودند. هیچ‌کس هم حریفشان نبود.
یک بار روح‌الله با یکی از دراویش جر و بحثی کرد و یک سیلی آبدار گذاشت در ِ گوشش.
*
حالا دیگر حریفشان می‌شدند. بیرونشان هم کردند.

امام روح الله الموسوی الخمینی

×××

۴- کسی را نپسندیده بود. الّا دختر آقای ثقفی، که او هم رضایت نمی‌داد.
*
با صحبت‌های زیاد و چند بار خواب دیدن، بالأخره حاضر شد با آقا روح‌الله ازدواج کند. عقد را در حرم حضرت عبدالعظیم خواندند و ماه مبارک یک عروسی ساده گرفتند. همان اول به خانم گفت:
- هر کاری می‌خواهی بکن، فقط گناه نکن.
*
یک خانه اجاره کردند و جهاز خانم را آوردند. تنها چیزهایی که آقا روح‌الله به اثاثیه اضافه کرد، یک گلیم بود، یک دست رختخواب، یک چراغ خوراک‌پزی، یک قابلمه‌ی کوچک، یک قوری با استکان و نعلبکی.

×××

۵- زمستان بود. داشتیم با هم می‌رفتیم درس عرفان آیت‌الله شاه‌آبادی. سر راه، زنی نشسته بود لب رودخانه. داشت لباس و کهنه می‌شست. یخ‌ها را می‌شکست، لباس‌ها را می‌شست، دستش را با دمای بدنش گرم می‌کرد و باز… آقا روح‌الله ایستاد.
لباس‌ها را دو نفری شستند. آدرس‌اش را هم گرفت. بعد هم گفت:
- از این به بعد بیایید منزل ما. می‌گویم آب را برایتان گرم کنند.

ادامه مطلب ... نویسنده: مرتضی عامری خواه | جمعه 5 اسفند 1390

- 22:45

صحبت هایی در مورد مقام معظم رهبری

دسته بندی : <-CategoryName->

خاطرات خواندنی ازساده‌زیستی مقام

مقام معظم رهبری

به گزارش رهوا آنچه در این گزارش می آید قطره‌ای است از دریایی عظیم باهرالنور رهبرعظیم الشان کشور بزرگ جمهوری اسلامی ایران حضرت آیت الله معظم،جناب حاج سید علی خامنه ای متع الله الاسلام و المسلمین بطول بقائه الشریف

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای حفظه الله در تمام طول زندگی، مشی ساده‌زیستی و مردمی بودن را حفظ کرده و تمام اطرافیان و مسوولان کشور را نیز به این امر دعوت می‌کنند. رهبرمعظم انقلاب در ضمن بیان نخستین خاطره‌هاى زندگى خود از وضع و حال زندگى خانواده‌شان می‌گویند: «پدرم روحانى معروفى بود اما خیلى پارسا و گوشه گیر… زندگى ما به سختى مى‌گذشت. من یادم هست شب‌هایى اتفاق می‌افتاد که در منزل ما شام نبود! مادرم با زحمت براى ما شام تهیه می‌کرد و… آن شام هم نان و کشمش بود.»

حضرت علامه استاد آیت الله العظمی حسن حسن زاده آملی: گوشهایتان تنها به کلام رهبری باشد چون گوش ایشان به کلام حجه ابن الحسن(عج) است

حجت‌الاسلام والمسلمین حاج سیداحمد خمینی «ره» : بر خود واجب می‌دانم که شهادت دهم زندگی داخلی آیت‌الله خامنه‌ای نه از باب این‌که رهبر عزیز انقلاب ما به این حرف‌ها نیاز داشته باشند، بلکه وظیفه خود می‌دانم تا این مهم را به مردم مسلمان وانقلابی ایران بگویم. من از داخل منزل ایشان مطلع هستم. مقام معظم رهبری در خانه، بیش از یک نوع غذا بر سفره ندارند. خانواده‌ی معظم‌لَه روی موکت زندگی می‌کنند. روزی به منزل ایشان رفتم، یک فرش مندرس آن جا بود. من از زبری آن فرش به موکت پناه بردم.

حضرت آیت‌الله جوادی آملی: یک روز مهمان مقام معظم رهبری بودم. فرزند ایشان آقا مصطفی نیز نشسته بود که سفره گسترده شد، آیت‌الله خامنه‌ای به وی نگاهی کرد و فرمود: شما به منزل بروید. من خدمت ایشان عرض کردم: اجازه بفرمایید آقازاده هم باشند، من از وی درخواست کرده‌ام که باهم باشیم‌. آقا فرمودند: این غذا از بیت‌المال است، شما هم مهمان بیت‌المال هستید. برای بچه‌ها جایز نیست که بر سر این سفره بنشینند. ایشان به منزل بروند و از غذای خانه میل کنند. من در آن لحظه فهمیدم که خداوند چرا این همه عزت به حضرت آقا عطا فرموده است.

ادامه مطلب ... نویسنده: مرتضی عامری خواه | جمعه 5 اسفند 1390

- 22:34

زندگی نامه ایت الله مکارم شیرازی

دسته بندی : <-CategoryName->

حضرت آیة الله العظمى مکارم شیرازى در سال 1305 هجرى شمسی در شهر شیراز در میان یک خانواده مذهبى که به فضائل نفسانى و مکارم اخلاقی معروفند دیده به جهان گشود.

جدّ اعلاى ایشان » حاج محمّدباقر« که از تجّار شیراز به شمار مى رفت، در «سراى نو» شیراز به تجارت اشتغال داشت، لباسى شبیه لباس روحانیّت مى پوشید و پیوسته در مسجد «مولاى» شیراز به جماعت حاضر مى شد و مورد تکریم و احترام و اطمینان بود. جدّ ایشان مرحوم »حاج محمّد کریم« فرزند حاج محمّدباقر که او نیز عمّامه اى بر سر داشت و در بازار در اثناى کار، کلاه پوستینى بر سر مى گذاشت، در «سراى گمرک» شیراز و سپس در» بازار وکیل» به تجارت مشغول بود، همواره در مسجد «مولاى» شیراز در نماز جماعت شرکت مى کرد و از مرتبطین و نزدیکان مرحوم آیة اللّه العظمى حاج شیخ محمدجعفر محلاتى رحمه الله پدر مرحوم آیة اللّه العظمى حاج شیخ بهاءالدین محلاتى و مرحوم آیة اللّه حاج سیدمحمدجعفر طاهرى رحمه الله به حساب مى آمد.

پدرشان حاج محمد علی او نیز از تجار معروف شیراز بود استاد در مورد پدرشان چنین می فرمایند:

»پدرم علاقه زیادى به آیات قرآن داشت در دورانى که در مدارس ابتدایى تحصیل مى کردم، گاهى شبها مرا به اطاق خودش فرامى خواند و به من مى گفت: ناصر! کتاب آیات منتخبه و ترجمه آن را براى من بخوان (این کتاب مجموعه آیاتى بود که توسّط بعضى از دانشمندان، انتخاب شده و در زمان رضاخان در مدارس به عنوان تعلیمات دینى تدریس مى شد) من آیات و ترجمه آن را براى او مى خواندم و او لذّت مى برد«.

نبوغ استاد از اوایل کودکى امرى مشهود بود و در هر مرحله از مراحل عمرش آشکارتر مى گشت.

دورترین خاطره

روایتى که خود استاد از دوران کودکیش دارد چنین است:

»دورترین خاطره اى که از دوران طفولیّت به نظر دارم مربوط به زمانى است که بیمارى مختصرى داشتم و در گهواره خوابیده بودم، حادثه از این قرار بود که فصل تابستان بود و گاهواره من در گوشه حیاط خانه قرار داشت; در وسط حیاط، حوض آبى بود که مى بایست از آب چاه، پر شود ولى چون حوض، نجس شده بود با آب چاه که از دلو به آن مى ریختند پاک نمى شد، براى حلّ مشکل، در شیراز چنین معمول بود که قسمت عمده حوض را با آب دستى پر مى کردند سپس ظرف بزرگ چرمى به نام «کُر» - که واقعاً به مقدار کُر بود - را پر از آب مى کردند و روى آن حوض، خالى مى کردند تا با آبِ حوض مخلوط شود و همه پاک گردد (البتّه این توضیحات را من الآن مى فهمم و در آن وقت به صورت کم رنگى مى فهمیدم) بالاخره ظرف کُر را پر از آب کردند و روى حوض ریختند، حوض پر شد و آب از حوض بیرون ریخت و از زیر گهواره من هم گذشت و من همه این کارها را مى دیدم و اجمالاً مى فهمیدم و چنان به خاطرم مانده که گویى دیروز این امر اتّفاق افتاده است!«.

این جریان که یادآور قصّه هاى افسانه اى و یا غیر افسانه اى مربوط به نبوغ افرادى مثل بوعلى است، به روشنى دلیل بر وجود یک هوشمندى فوق العاده در استاد بود.

ادامه مطلب ... نویسنده: مرتضی عامری خواه | پنج شنبه 4 اسفند 1390

- 13:27

داستان هایی از ایت الله بهجت

دسته بندی : <-CategoryName->

چند خاطره‌کوتاه و خواندنی از مرحوم آیت‌الله بهجت

آقا از حرم که می خواست برگردد

مشت هایش را می بست

و دیگر باز نمی کرد

تا برسد خانه و روی سر بچه ها دست بکشد.

آیت الله بهجت را می گویم

چند ساعت مانده بود به اذان صبح

طبق معمول بلند شده بود برای تجدید وضو

هوا خیلی سرد بود

از اتاق بیرون رفته بود

آنجا خورده بود زمین و دیگر نتوانسته بود بلند شود

چند ساعت بعد که آقا را پیدا کرده بودند دیده بودند در حالی که بدنش از سرما خشک شده همان طور که روی زمین افتاده دارد ذکرهایش را می گوید

گفته بودند خب چرا صدا نکردید

گفته بود خب نخواستم اذیت بشوید

آیت الله بهجت را می گویم

آن رقت قلب همیشگی

یکی از اطرافیان بچه ی شان از جایی پرتاب شده بود و توی کما بود.

ادامه مطلب ... نویسنده: مرتضی عامری خواه | چهار شنبه 3 اسفند 1390

- 19:50

گناهان کبیره:غیبت

دسته بندی : <-CategoryName->

روايت شريفي از پيغمبر اكرم(ص): كه مي فرمايد در شب معراج

گروهي را در آتش ديدم در حالي كه مردار مي خوردند از جبرئيل پرسيدم

اينها چه كسانند گفت اينها كساني هستند كه در دنيا گوشت مردم را

مي خوردند يعني غيبت مردم مي كردند.

«غيبت»

اول از گناهاني كه كبيره بودنش به واسطه ي وعده ي عذابي است كه در قرآن مجيد و

اخبار كثيره بر آن داده شده ، غيبت كردن است.

ويل هم نام دركه اي است از دركات جهنم يا چاهي در آن است و به معني شدت

عذاب هم استعمال شده است بنابراين غيبت گناهي است كه در قرآن مجيد در جاهاي

متعدد وعده عذاب بر آن داده شده و كبيره است.

ادامه مطلب ... نویسنده: مرتضی عامری خواه | چهار شنبه 3 اسفند 1390

- 19:35

گناهان کبیره:دروغ

دسته بندی : <-CategoryName->

دروغ، کلید همه زشتی ها

انسان دارای عقل، به طور فطری احکامی در حوزه نظری و عملی دارد که بینش ها و نگرش های او را سامان می دهد. از این رو بنیاد زندگی انسانی را می بایست بر پایه خردورزی و تعقل دانست. از نظر آموزه های وحیانی اسلام، هرجا عقل حضور یافت و مردم خردورزی و تعقل کردند، دین و زندگی هنجاری (حیاء) نیز حضور می یابد؛ زیرا زندگی دینی و هنجاری جز با تعقل و خردورزی تحقق نخواهد یافت.

از جمله احکام نظری عقل، شناسایی حق و باطل و تشخیص آن است؛ در حوزه عقل عملی نیز از مهمترین احکام عقل، ارزش گذاری مبتنی بر حق و باطل است که در شکل بایدها و نبایدها تعریف می شود و به عنوان حسن و قبح عملی احکام اخلاقی صادر می گردد.

از نظر عقل عملی، عدل امری ارزشی و حسن است و در مقابل، ظلم، قبیح و ضدارزشی است؛ چنان که صداقت و راست گویی امری ارزشی و دروغ و کذب، امری قبیح و زشت است.

نویسنده در این مطلب با مراجعه به آموزه های وحیانی اسلام، بر آن است تا یکی از سخنان حضرت امام حسن عسکری(ع) را درباره دروغ تبیین نماید و به تحلیل و تبیین علل و چرایی صدور این سخن بپردازد. اینک در سالروز شهادت حضرت امام حسن عسکری (ع) این مقاله تقدیم خوانندگان گرامی می شود:

دروغ، کلید خانه زشتی ها

حضرت امام حسن عسکری(ع) درباره دروغ و کذب وجایگاه خطرناک آن در شقاوت بشر می فرماید: جعلت الخبائث فی بیت و جعل مفتاحه الکذب؛ تمام پلیدیها در خانه ای نهاده شده و کلید آن دروغ است. (بحارالانوار ج ۷۸، ص ۳۷۷؛ و نیز جامع السعادات، ج ۲، ص ۳۲۲)

بی گمان این سخن امام حسن عسکری(ع) یکی از جوامع الکلم است که می بایست مورد تحلیل و تبیین دقیق قرارگیرد؛ زیرا ساختار جملات و کلماتی از این دست که به آن جوامع الکلم می گویند، همانند فرمول علمی است که در یک عبارت و اصطلاح کوتاه گفته می شود. از این گونه جملات به عنوان اصول کلی نیز یاد می شود که قوانین و احکام بسیاری از آن استخراج می شود.

امام حسن عسکری(ع) برای تبیین یکی از اصول کلی که صداقت است، به بیان ضد آن توجه داده تا با شناسایی کذب و دروغ، جایگاه حقیقی راستگویی و صداقت در سعادتمندی دنیا و آخرت بشر روشن شود؛ زیرا یکی از راه های شناسایی و معرفت به امری، مطالعه حقیقت و آثار ضد و نقیض آن است؛ چرا که: «تعرف الاشیاء باضدادها؛ چیزها با ضد خودشان شناخته می شود.

ادامه مطلب ... نویسنده: مرتضی عامری خواه | چهار شنبه 3 اسفند 1390

- 18:39

گناهان کبیره:اهنگ وغنا

دسته بندی : <-CategoryName->

غناء و موسیقی

حضرت صادق (ع) فرمودند: گوش دادن به غناء نفاق را در قلب میرویاند چنانکه آب سبزه را.همچنین فرمودند: داخل خانه هایی که خداوند نظر رحمتش را از اهل آن برداشته ( بواسطه نواختن موسیقی و غناء) وارد نشوید.باز فرمود:از جمله گناهان کبیره لهوهایی است که انسان را از یاد خدا باز می دارد و در ارتکاب گناه بی پروا میکند مانند غنا و نواختن موسیقی.گناهان کبیره شهید دستغیب جلد ۱ باب غناء

{قبل از هر چیز یک تعریف ساده از غناء که در احادیث تصریح به حرام بودن آن شده میکنیم.موسیقی و آوازخواندن(ترانه) مناسب مجلس گناه غناء است.نکته اینجاست که هر موسیقی و ترانه خواندنی غناء و گناه نیست. که اغلب تشخیص آن هم سخت نیست! گاهی مصداق آن به قولی از حالی به حال دیگر شدن است، یعنی با شنیدن آن حرکاتی را انجام دهیم که در حالت عادی انجام نمیدهیم! مثل رقص .مصداق دیگر شاد شدن خیلی زیاد یا ناراحت شدن شدید است.به هر حال هرکس به اندازه خودش میتواند حرام بودن یک ترانه یا موسیقی را تشخیص دهد.در مواردی که تشخیص سخت است ، احتیاط و گوش نکردن بهتر از گناه کردن است .البته و صد البته آواز خواندن زن مگر در مجالس زنانه آن هم با شرایطی که بعدا خواهد آمد حرام قطعی است و این بحث در مورد موسیقی و ترانه هایی است که توسط خوانندگان مرد انجام میشود.من تمام تلاش خودم رو کردم تا یک بحث مستند و مستدل داشته باشیم.پس احادیث آمده از کتب معتبر شیعه گرد آوری شده است.

؟! }

و بعضی از مردم سخنان بیهوده را میخرند تا مردم را از روی نادانی از راه خدا گمراه سازند و آیات الهی را به مسخره میگیرند؛برای آنان عذاب خوار کننده است.سوره لقمان آیه ۶

حضرت باقر (ع) فرمودند:کسیکه به سخن شنونده ای گوش دهد و موافق او باشد گویی او را پرستیده است .پس اگر از خدا صحبت کند ، شنونده خدا را پرستیده و اگر گوینده از شیطان (خواسته های نفسانی) بگوید پس شنونده شیطان را پرستش کرده است.فروع کافی باب غناء ج ۶ ص ۳۴۳ روایت۲۴

ادامه مطلب ... نویسنده: مرتضی عامری خواه | یک شنبه 23 بهمن 1390

- 13:18